تلویزیون دستگاهی الکترونیکی که جهان را متحول نمود

تلویزیون (فرانسوی: Télévision) ، از کلمه دید به معنی نگاه یا نگاه و کلمه بره به معنای دوردست ، یک سیستم ارتباطی برای انتقال تصاویر و اصوات در حال حرکت از فاصله است. برای استفاده و دریافت امواج تلویزیون ، به دستگاهی به نام تنظیم کننده تلویزیون نیاز دارید. در ایران امروز گروهی که برنامه های تلویزیونی را تهیه و پخش می کند تحت عنوان "رادیو و تلویزیون" نامیده می شود. به اعتبار دانشمند و مخترع اسکاتلندی ، جان لوگارد ، یک اختراع تلویزیونی وجود دارد ، اگرچه بسیاری از دانشمندان و مخترعین دیگری همچون پل نیپو ، بوریس رووزینگ ، ولادیمیر زورکین و فیل فرانسورث از اواخر قرن نوزدهم در توسعه و پیشرفت فناوری تلویزیون مشارکت داشته اند.

اصطلاحات
کلمه TV از فرانسه به فارسی ترجمه شده است و به خودی خود یک کلمه ترکیبی است که قسمت اول آن کلمه "برج" (دور) از زبان یونانی و بخش دوم آن کلمه "visio" (چشم انداز) از زبان لاتین است. اگرچه اکثر زبانها از همان کلمه تلویزیونی استفاده می کنند (گرچه با تلفظ های بسیار متفاوت) ، زبانهایی وجود دارند که کلمات خود را برای این مفهوم دارند. به عنوان مثال در آلمانی ، کلمه فرانسوی همیشه برای تلویزیون استفاده می شود که به معنای واقعی کلمه به معنای "دور بین" است. در فارسی انسانی معمولاً با عنوان "تل ویسون" تلفظ می شود.

تاریخ

تلویزیون آلمان ، 1958
تاریخ تلویزیون به سال 1884 میلادی باز می گردد. هنگامی که یک دانش آموز آلمانی به نام پاول نیفکو اولین سیستم تلویزیونی الکترومکانیکی را با قابلیت انتقال تصویر ثابت اختراع کرد. این سیستم با روشن کردن تصویری با لنز و صفحه نمایش چرخان (صفحه NIPCO) کار می کرد. سوراخ های مستطیلی (سوراخ های کوچک) بر روی صفحه نمایش برش داده شد ، به دنبال خطوط تصویر تا زمانی که تصویر به طور کامل اسکن شود. هرچه تعداد سوراخ ها بیشتر باشد ، خطوط بیشتر دنبال می شوند و بنابراین جزئیات بیشتری ظاهر می شوند. Nipco تا ظهور فن آوری تقویت کننده خلاء الکترونیکی و لوله های اشعه کاتد تقریباً غیرقابل استفاده بود. در سال 1907 ، دانشمند روسی بوریس رووزینگ برای اولین بار موفق به انتقال اشکال هندسی ساده از طریق تلویزیون از طریق لوله اشعه کاتدی در یک مجموعه تلویزیونی شد. در سال 1923 ، دانشمند دیگر روسی ، ولادیمیر زوریکین ، صفحه نیفکو را با یک عنصر الکترونیکی جایگزین کرد. این امر باعث افزایش سطح جزئیات بیشتر بدون افزایش تعداد اسکن در واحد زمان می شود. [1] در اوایل دهه 1920 ، مهندسان کشف کردند که تصاویر توسط امواج رادیویی قابل انتقال هستند. اما این اتفاق تا سال 1926 (خورشید 1305) رخ نداد.

سرانجام ، جان Logie Byrd ، دانشمند اسکاتلندی ، که از دیسک NIPCO استفاده می کرد ، اولین کسی بود که تصاویر تلویزیونی ضد حرکت نور (در سال 1925) و تصاویر فیلم سیاه و سفید (1926) را در لندن منتقل کرد. اختراع جان Logi Byrd انتقال اولین تصاویر تلویزیونی در زمان واقعی است. تنها یک سال بعد ، در سال 1927 ، جان Loggy Byrd اولین ضبط کننده فیلم را اختراع کرد. وی با مدولاسیون توانست سیگنال های دوربین تلویزیون خود را به سیگنال های صوتی تبدیل کرده و سپس آنها را در ضبط ویدیوی 10 اینچی ضبط کند. چند صفحه از فیلمهای ضبط شده جان لوگارد که در دهه 1990 در فناوری دیجیتال استخراج و بازیابی شدند ، باقی مانده است.

جان Logi Byrd همچنین تلویزیون رنگی مکانیکی را در سال 1928 معرفی کرد. سیستم پنل کاملاً متفاوت از الکترونیک و دوربینهای امروزی بود. در سیستم وی ، این تصویر با کمک یک تورنت غول پیکر به صورت مکانیکی ساخته شده است. در این جدول سوراخ هایی برای عبور نور وجود داشته است. کیفیت تصاویر او بسیار ضعیف بود و او فقط 30 خط داشت. اولین تلویزیون مکانیکی از یک صفحه نمایش Nipco با سه فنر سیم پیچ استفاده می کرد که هر فنر برای یکی از سه رنگ اصلی (قرمز ، سبز ، آبی) استفاده می شد. .

در سال 1935 ، اولین سیستم تلویزیونی الکترونیکی توسط EMI توصیف شد. در سال 1939 ، شانزده شرکت در ایالات متحده شروع به ساخت یا طراحی تلویزیون الکترونیکی کردند. در سال 1941 ، کمیسیون بین المللی سیستم های تلویزیونی (NTSC) مجموعه ای از دستورالعمل ها را برای تلویزیون های الکترونیکی ارائه داد.

دهه پنجاه نقطه عطفی در توسعه تلویزیون است. منشأ تلویزیون سیاه و سفید سال 1956 است. سرانجام هزینه های مجموعه های تلویزیونی در این دوره کاهش یافت. [1] تلویزیون های رنگی در سال 1953 اختراع شد و تلویزیون های صفحه تخت در دو دهه گذشته اختراع شدند. منشأ تلویزیون مدرن را می توان در کشف هدایت نوری سلنیوم توسط ویلبی اسمیت در سال 1873 و اختراع اسکن دیسک توسط پل نیپکوف در سال 1884 ردیابی کرد.