ریموت پارکینگ چگونه کار می کند؟

بطور کلی اساس کار یک ریموت درب پارکینگ به این صورت است که اطلاعات چهار بیتی به مدار ارسال و ۴ کلید متصل به انکودر (مدار رمزنگار) وصل می شوند. انکودر دارای آی سی هایی است که خروجی آی سی ها به ورودی ماژولی که در رسیور وجود دارد وصل می شود. در نهایت با فشردن دکمه های روی ریموت، اطلاعات مورد نظر به شکل عددی باینری (مجموعه ای از صفر و یک ها) به صورت سیگنال های کنترلی و پالس های دستوری به رسیور انتقال می یابد و رسیور پس از دریافت این سیگنال ها آنها را به دیکودر (رمز گشا) موجود در بُرد مدار الکتریکی می فرستند و متناظر با آن کدهای دستوری در آی سی دیکودر فعال می شوند.

تقسیم بندی انواع ریموت کنترل 

سوالاتی که در این قسمت بررسی می شود این است که ریموت کنترل ها چند نوع هستند؟ هرکدام از آنها برای چه کاری استفاده می شوند؟ و ویژگی های هر کدام چیست؟ در پاسخ به این سوالات باید گفت ریموت ها از تنوع بسیار بالایی برخوردارند. هرکدام از ریموت هایی که ساخته می شوند برای کاری جدید و با ویژگی ها و قابلیت های جدید است که در راستای تکمیل اصلاحات مدلهای قبلی در حرکت اند.

۱.انواع ریموت کنترل بر اساس فرکانس

همانطور که گفته شد ریموت ها را می توان بر اساس شاخص های زیادی دسته بندی کرد که یکی از آنها فرکانس بود و فهمیدیم ۳ فرکانس ۸۶۸ ، ۴۳۳ و ۳۱۵ مگاهرتز از پرکاربرد ترین‌ها هستند.

۲.انواع ریموت کنترل بر اساس فرآیند معرفی به گیرنده

اما مورد دیگری که می توان ریموت کنترل ها را بر اساس آن دسته بندی کرد "فرآیند معرفی آن به گیرنده است. در این مورد ریموت ها به ۳ دسته تقسیم می شوند: ریموت های Code Fix , Code Learning و Hoping. حال بیایید بررسی کنیم ببینیم هر کدام از این مدل ها چیست و چه ویژگی هایی دارند؟

۲.۱ مدل Code learning:

در این نوع ریموت کنترل، کد شناسایی سیگنال ها میان فرستنده و گیرنده  (ریموت و رسیور) توسط نرم افزار مشخص می شود. به این صورت که با فشردن کلیدی بر روی رسیور آن را در حالت شناسایی قرار داده و همزمان با آن با زدن کلیدی بر روی ریموت، کد شناسایی مرتبط با آن برروی حافظه ی رسیور ذخیره و آنجا نگهداری می شود. در نتیجه ی این کار دستورات ارسالی از سمت ریموت به رسیور قابل دریافت می گردد و می توان آن دستورات را دیکود یا رمزگشایی کرد. تعداد ریموت هایی که می توان آنها را توسط این گیرنده ها شناسایی کرد محدود است و معمولاً بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ ریموت درب پارکینگ می باشد.

در ریموت کنترل های کد لرنینگ به دلیل اینکه ارتباط بین سیگنالهای ریموت و رسیور توسط نرم افزار انجام می گیرد و نیازی به عملیات فیزیکی مانند لحیم کاری و ... نیست، استفاده از آنها راحت تر است. البته این مدل معایبی هم دارد برای مثال چون راه ارتباطی میان فرستنده و گیرنده ثابت و توسط نرم افزار است و همچنین کدها و سیگناهای ارسالی محدود هستند به راحتی می توان به وسیله ی دستگاه های مخصوص شناسایی سیگنال، از این مدل کپی برداری کرد. به همین علت امنیت ریموت کنترل های Code Learning زیاد بالا نیست.

۲.۲ مدل Code Fix:

در این مدل از محصول ریموت کنترل پارکینگ برای شناساندن سیگنال های میان فرستنده (ریموت) و گیرنده (رسیور) به تعدادی سوییچ برروی رسیور و تعدادی جامپر یا جهنده بر روی ریموت ها نیاز است. سوییچ هایی که بر روی رسیور نصب می شوند باید در وضعیت معلومی از روشن/ خاموش بودن قرار گیرند و همزمان با آن باید جهنده هایی که بر روی برد الکترونیکی ریموت ها نصب شده اند را در وضعیت مشخصی از قطع/وصل بودن قرار داد. وضعیت سوییچ ها و جامپر ها باید مشابه هم باشند تا دستورات توسط ریموت برای رسیور ارسال شده و رسیور آنها را دریافت و شناسایی کند.

در این روش برخلاف روش Code Learning برقراری وضعیت جامپرها و ارتباط میان فرستنده و گیرنده بصورت نرم افزاری نیست بلکه توسط لحیم کاری انجام می شود که از معایب این مدل است. در این مدل مانند مدل قبل به علت محدود بودن وضعیت ارتباطی میان ریموت پارکینگ و رسیور به راحتی قابل کپی برداری بوده و حتی می شود گفت امنیت پایین تری نسبت به مدل کد لرنینگ دارد.