همانطور که توسط مطالعات و گزارش های متعدد تحقیقات مشهود است ، هنگامی که ارگانیسم های بیولوژیکی در معرض نور UV در محدوده 200 نانومتر تا 300 نانومتر قرار می گیرند ، توسط DNA ، RNA و پروتئین ها جذب می شوند.
جذب پروتئین ها می تواند منجر به تخریب دیواره های سلولی و مرگ بدن شود. جذب DNA یا RNA (به ویژه از طریق بازهای تیمین) شناخته شده است که رشته های دو رشته DNA یا RNA را از طریق تشکیل دیمرهای تیمین غیرفعال می کند. اگر به اندازه کافی از این دیمرها در DNA تشکیل شود ، روند تکثیر DNA مختل می شود و سلول نمی تواند تکثیر شود.
به طور کلی پذیرفته شده است که کشتن عوامل بیماری زا با نور ماوراlet بنفش ضروری نیست بلکه نور ماوراlet بنفش به اندازه کافی برای جلوگیری از موجودات زنده است. مقدار نور ماورا بنفش مورد نیاز برای جلوگیری از تکرار سفارشات کمتر از مقدار مورد نیاز برای گندزدایی است و هزینه درمان با اشعه ماورا بنفش برای جلوگیری از عفونت مقرون به صرفه است. آنها کاربرد بسیار گسترده ای دارند.
به طور کلی ، باکتری ها تعدادی از مکانیسم های مختلف ترمیم را برای ترمیم این ضایعات فرابنفش ایجاد کرده اند. این مکانیسم ها شامل برگشت مستقیم آسیب ناشی از فوتولیز (فعال سازی عکس) ، تخریب پایه گلیکوزیلاز آسیب دیده به DNA (ترمیم BER) ، تجزیه DNA در نزدیکی آسیب اندونوکلئاز (اندونوکلئاز آسیب UV ، UVDE) یا حذف کامل الیگونوکلئوتیدهای آسیب دیده است. حذف نوکلئوتید ، NER). در نتیجه ، استراتژی ضد عفونی فرابنفش تهیه دوز کافی برای اطمینان از آسیب ندیدن اسید نوکلئیک در حین ترمیم است.